Wat voor veel mensen een hobby of ontspanning is, een sport om gezond te blijven, was voor mij zoveel meer dan gewoon een hobby, sport of clubje.
Na ruim 23 jaar neem ik na dit weekend afscheid van mijn passie; volleybal.
23 jaar bij dezelfde club, in dezelfde sporthallen, meerdere jaren bij dezelfde trainers, in dezelfde teams, jaren met dezelfde mensen. Alles samen een groot onderdeel van mijn leven.
Missen ga ik het zeker, de plek waar ik (bijzondere) vriendschappen heb gesloten, voor mezelf heb leren opkomen, heb leren luisteren naar mijn lichaam, grenzen heb leren aangeven, leerde omgaan met de teleurstelling van verlies, met de euforie van winst maar ook dat winst niet altijd leuk is en een verloren wedstrijd kon voelen als een overwinning. Jaren vol toernooien, getraind worden, trainer zijn, verschillende persoonlijkheden en verschillende aanpakken leren kennen, naar bekerwedstrijden, open-clubkampioenschappen meespelen, jeugdkampen ervaren als jeugd en als begeleider - allemaal met hun memorabele verhalen. Lief en leed meemaken met de mensen in je team, nieuwe mensen, afscheid nemen van teamgenoten waar je jaren mee gespeeld hebt. De kick tijdens een wedstrijd. Ja, het was een lange reis, een reis vol ups en downs, maar ik ga het missen. |
Balen dat ik deed toen ik jaren geleden tot middenaanvalster gebombardeerd werd, baal ik nu van mijn afscheid van het spelletje wat ik zo graag doe. Nee, ik ga niet geheel vrijwillig...
De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik lang niet altijd mijn mening voor me hou en ja, nogal direct kan zijn. De mensen die me beter kennen, weten dat ik juist gevoelig ben en me veel aantrek. In een teamsport waarbij je tussen de 6 en 12 speelsters in een team hebt én in mijn geval dus tot de dames behoort, is het onoverkomelijk dat er altijd wel spanningen ontstaan.
Dat heeft in dit geval tot het punt geleidt waarbij één persoon bepaalt dat wij niet meer in een team zullen spelen. Waar je zou kunnen verwachten dat andere mensen hier hun eigen mening over delen, was dat niet het geval. Mensen die het ermee eens zijn maar zich niet uitspreken & mensen die het er niet mee eens zijn maar zich niet willen of durven uit te spreken. Een club wat zich er niet over uit laat. Op dat moment word je voor het blok gezet, voor een keuze wat eigenlijk geen keuze meer is. Dat is een strijd die ik niet wil, kan of ga voeren. Ik wil mijn leven zo leuk mogelijk inrichten met zoveel mogelijk positiviteit. Struggles horen erbij, maar je team moet wel je team zijn, in totaliteit.
Het meest wrange is misschien nog wel dat deze mensen, mensen zijn die je (ooit) als vrienden hebt beschouwd, mensen waar je ooit close mee was, waar je je leven mee deelde, waar je mee gelachen en gehuild hebt, waar je 's nachts voor paraat stond als er stront aan de knikker was en klaarstond.
Ooit las ik een stuk tekst wat mij altijd is bijgebleven; "Mensen stappen in de trein en mensen stappen uit de trein. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien en haltes met een droevig afscheid". (https://www.zoekenderwijs.nl/het-leven-als-een-treinreis/)
Het is niet erg dat mensen uit je leven verdwijnen. Dit zal een reden hebben, soms voor hen, soms voor jou. Mijn leven kreeg een andere wending zodra ik moeder werd, ook in het volleybal. Mijn leven kreeg een andere wending toen ik met momenten flink met mezelf in de knoop zat, ook in het volleybal. Sommigen zullen dit eerst zelf moeten ervaren voordat er begrip is. Voor mij was dit geen probleem, lastig, maar geen probleem. Voor anderen blijkbaar wel.
Dat relaties op zo een manier eindigen, heb ik wat meer moeite mee. Je zou mogen verwachten dat ondanks het slechte, het goede van ooit, ook waarde heeft.
Ik doe het spelletje graag (meer dan graag), ik probeer veel naast me neer leggen en ik heb er veel voor over, maar het houdt op wanneer het deze mate van negativiteit en zelfs buitensluiting met zich mee neemt. Het blijkt toch moeilijk inleving, begrip en acceptatie voor elkaar te hebben en houden. Eenieder in zijn waarde te laten. Dingen los te laten. Ik ben hier geen geleerde in maar doe wel elke dag opnieuw mijn best dit naar de buitenwereld uit te dragen.
De keuze is gemaakt, de keuze voelt nu goed en benieuwd wat voor een nieuwe passie we gaan vinden.
But most important; Na een topdag op het jaarlijkse buitentoernooi, met leuke teams, super goed weer en nog beter gezelschap is mijn volleybalcarrière alsnog mooi afgesloten. Thanks ☺️🏐 #volleybal #theend #vcjokers #lifetime #donthatetheplayer #buitentoernooi #stillpassionate #asalwayssponsordby #lhbaudioservices #letthesunshine #broederliefde
