Soms zijn er mensen die je pad kruisen en een print achterlaten.
Soms is er een afscheid, wat je bij de strot grijpt en niet meer loslaat.
Lieve Niels, jij was zo iemand en je afscheid was net zo.
De keren dat we elkaar gesproken hebben zijn op één, misschien twee handen te tellen. Inclusief een leuk feestje 😉. Het feest waar je voor Ralph zijn 30ste verjaardag de boodschap had; "30 lijkt heel wat, maar wacht maar tot je 40 wordt". Je hoopte op "nog veel projecten samen en nog veel te lachen". Maar op je 41ste hebben we, veel te vroeg, afscheid van jou moeten nemen. Nu denk ik dat we die mijlpaal van 40 graag voor lief nemen en nog liever jouw 50ste met je hadden willen vieren.
Ik ben snel met mijn inschatting van mensen en het komt maar zelden voor dat dit meteen een hele positieve is 🤐. In jouw geval was dit toch echt zo. Vanaf de eerste kennismaking heb ik je als een fijn, positief en warm persoon ervaren. Zal vast hebben meegeholpen dat Ralph een bijzondere band met je had. Van spannende vliegritjes, 'bevroren' apparatuur en kamers delen tot de wereld rondvliegen en een super show neerzetten.
Ik kan niet zeggen dat het maar één ding is geweest wat me zo raakt op een dag als vandaag. De dag dat het al drie jaar geleden is. Het was het telefoontje dat je ziek was, het verdriet van Ralph, onze eigen littekens met kanker en iemand te vroeg moeten afgeven, de zorgen om een vriend, de hoop toen het beter ging, de spijt van het niet zeggen wat je wilt, het uiteindelijke bericht dat je er niet meer bent en dan zeker niet te vergeten, je "eindshow". Zodra ik een week later binnenliep in de Gashouder liep mijn hart over van verdriet. Voor jou, voor je dierbaren, voor Ralph. Maar ook van trots. Het was ongelooflijk wat men, inclusief jouw eigen input én mijn man, hier hebben gedaan. Het was letterlijk een show, jouw laatste show, met jouw als hoofdrolspeler. Een eerbetoon. En een ode aan het leven.
Niks formele mis of wijwater. Nee knallend harde muziek, lampen, vuurwerk en shotjes bij je kist ter ere van jou. Een zee aan bloemen en foto's. Iemand wat een film zou zien, zou niet geloven dat dit een afscheid was maar denken dat hij ergens op een feestje stond (als je het verdriet van de mensen buiten beschouwing zou laten). Het was een dag vol lovende woorden over jou, van mensen die je dierbaar waren, waarvan jij hén dierbaar was.
De troostende woorden, knuffels en liefde voor jou en elkaar hing letterlijk in de lucht.
Ik ben, als buitenstaander, zwaar onder de indruk geweest van de hechte familie die deze groep collega's en vrienden vormt.
Net zoals ik zwaar onder de indruk was van de indruk die jíj op zoveel mensen, wereldwijd, hebt achtergelaten. Een icoon. Met een eigen geluid. En een eigen lampje.
- degene die een zaakje zou starten in het weer produceren van deze lampjes zou overigens goed geld kunnen verdienen. Ik zoek er al twee jaar naar en het lijkt van de aardbodem verdwenen (omdat ze al jaren niet meer geproduceerd worden). Ditzelfde lampje gaat overigens nog altijd als eerbetoon mee op je klussen wat ik zo zie. Een letterlijk gevalletje van uit het oog maar niet uit het hart.
Google je naam en je krijgt meteen meerdere hits met een filmpje. 'Even' een eerbetoon aan jou op een feest als DEDIQATED (voor de leken onder ons, zoals ik, feestje van een goeie 20.000 bezoekers, 'verjaardagsfeest' van 20 jaar Q-dance) zegt meer denk ik genoeg.
De les dat het leven altijd te kort is en sneller kan eindigen dan we denken of willen, zal altijd bij ons blijven en ons elke keer weer dwingen tot het leven van je beste leven!
Lieve Niels. Je was een bijzonder persoon. Een geliefd persoon. En deze dag zal altijd een kaarsje voor je blijven branden. ♥️
#nielsvansmeerdijk #bekhoudenendansen #afscheid #kanker #liveyourbestlife #geluidstechnicus #soundengineer #eindshow #eerbetoon #odeaanhetleven